Al enige tijd volg ik met zeer veel interesse de tech & startup scene van de Kaapverdische Eilanden. In deze serie breng ik je om die reden via een aantal interviews op de hoogte van interessante ontwikkelingen op het gebied van start-ups en (jonge) ondernemers. Ondanks de soms moeilijke situatie zijn deze jonge mensen in staat om oplossingen te bedenken én op de markt te brengen. Producten die zorgen voor een betere samenleving. Hier volgt deel 10:
Deze reeks interviews ontstond uit mijn nieuwsgierigheid naar de verhalen van jonge Kaapverdiaanse ondernemers, met name die actief in tech & startups. Via verschillende social media kanalen zag ik steeds meer interessante ideeën en producten die door onze eigen talenten waren bedacht en ontwikkeld.
Toen ik besloot dat Sonvela zich in de toekomst moest gaan richten op de problemen in Kaapverdië, en niet het resultaat van diezelfde problemen, begreep ik dat deze groep daar de capaciteiten voor heeft. Vaak ontstaan de ideeën vanuit een eigen situatie, of die van vrienden en familie, die verbeterd kunnen worden.
Door deze denkwijze toe te passen op zaken als de gezondheidszorg, werkloosheid en de huizenmarkt kunnen we naar een toekomst toe waarin hele concrete oplossingen ontstaan voor de meest belangrijke problemen van ons land. Oplossingen die niet afhankelijk zijn van welke politieke partij er aan de macht is en welke prioriteiten zij hebben.
Oplossingen van en uit de private sector kunnen worden bedacht met het oog op de lange termijn. De hierboven genoemde problemen in ons land liggen vrij voor de hand, en zien we terug in vrijwel elk land. Er is echter één onderwerp wat me nu grote zorgen baart, terwijl ik me hier een aantal maanden geleden niet erg bewust van was.
Mijn gesprek met Zandir Santos van een aantal weken geleden, was de meest spraakmakende en meest gelezen ui de gehele serie. Dit heeft zeer waarschijnlijk te maken met het feit dat hij heel duidelijk het onderwerp besprak, en de gevolgen daarvan. De (hoge) werkloosheid van Kaapverdiaanse jongeren begrijpen, en de invloed daarvan op de mentaliteit van velen, was voor de serie interviews cruciaal.
In dit geval was het ook bijzonder belangrijk om een groot probleem beter te begrijpen. Hiervoor sprak ik met Miriam Medina, schrijfster van het boek 'Se é amor não causa dor'. Als het liefde is veroorzaakt het geen pijn.
Miriam Medina kan het beste worden beschreven als een zeer gedreven duizendpoot. Ze is bedenker van het prachtige Mon na Roda project, waarbij mensen in een rolstoel leren dansen en zelfs deelnemen aan (internationale) wedstrijden. Daarnaast is zij initiatiefneemster van de populaire Facebook pagina Sem Tabus waar mensen anoniem verhalen kunnen insturen die vervolgens worden geplaatst op de pagina.
Hier komt dan ook nog eens een nieuw tech initiatief bij, Banco do Tempo.
Miriam, onlangs heb je het boek 'Se é amor não causa dor' uitgebracht.
Hoe is het boek tot stand gekomen?
“Een vriendin van mij had in haar relatie te maken met geweld. Het gekke is dat je daar nooit over hoorde. De term VBG wordt gebruikt bij huiselijk geweld, maar over zaken in een relatie hoorde je niets. Het was taboo, er was bijvoorbeeld geen term 'violencia no namoro'. Ik besloot daarom in actie te komen, en heb verschillende burgemeesters een e-mail gestuurd.”
“Het resultaat van de e-mails was een serie lezingen die we hebben georganiseerd op diverse scholen in het land. Wie tijdens de lezingen iets wilde delen mocht dat doen, maar we boden ook de mogelijkheid om dat achteraf te doen. Al deze indrukwekkende verhalen hebben geleid tot het boek.”
Waar komt dit vandaan denk je? Wat is de oorzaak van al dat geweld?
“Het zijn in de meeste gevallen meiden van 13–16 jaar die hiermee te maken krijgen. Vaak hebben ze thuis ook te maken gehad met geweld, waarbij moeder en (stief)vader betrokken waren. Ze groeien dan op en zien dat als normaal. Het gebrek aan een hecht familieleven dwingt deze jonge meiden dan de prostitutie in of ze gaan aan de drank. Een schreeuw om aandacht.”
“Wat er thuis afspeelt is ontzettend belangrijk, maar ook de school dient zijn verantwoordelijkheid te nemen. Veel speelt zich af in en rond de scholen, en dus hebben leraren ook een rol in het geheel. Het is duidelijk dat we behoorlijke problemen hebben in onze samenleving. Hoe kan een 16-jarige zo wreed zijn dat hij regelmatig zijn vriendin mishandeld?”
“Ik heb heel bewust gekozen voor een makkelijk te lezen boek. Het boek is daarnaast ook vrij dun, en zeer gunstig geprijsd. Het is erg triest, maar ik had zomaar 1000 pagina's vol kunnen schrijven. Ik had daarvoor helaas meer dan genoeg verhalen."
“Ten opzichte van vroeger zijn er bepaalde dingen veranderd. Zo is het nu vrij normaal geworden dat jonge meiden zich laten verleiden tot het verzenden van naaktfoto's en video's, om zich te bewijzen naar jongens toe. Vervolgens worden ze hiermee bedreigd en durven ze om die reden niet naar de politie.”
Wat is er voor nodig om dit te veranderen?
“Eigenliefde. Dat is wat we onze meiden moeten meegeven. Want ik heb zoveel intelligente jonge meiden gezien die kiezen voor een vriend die ze volledig naar de grond werkt. Vrouwen die meer geld verdienen dan een man, en die ondanks dat ze worden mishandeld, toch besluiten te blijven. Omdat ze het gevoel dat ze een man nodig hebben, en het alleen niet redden.”
“Maar waarom blijven bij een man die je niets geeft? Een relatie met een partner die je steunt maakt heel veel mogelijk, en kan inderdaad een belangrijk onderdeel van je leven zijn. Maar zonder die steun en respect, heeft het geen enkele zin.”
“Wat er ontbreekt is vertrouwen. Vertrouwen in eigen kunnen. Vrouwen kunnen alles, maar dat geloof is er helaas niet. Opvoeding en onderwijs moeten anders, zowel bij jongens als meisjes, om verandering te brengen in de situatie.”
"Vanuit de politiek is het belangrijk dat er naar het juridische systeem wordt gekeken. Meiden en vrouwen voelen zich onveilig vanwege een gebrek aan justitie en bescherming. Vaak is het zelfs zo dat ze worden opnieuw mishandeld wanneer men erachter komt dat men naar de politie is geweest."
"Gelukkig is er ook nog een instantie als de ICIEG, wat zorgt voor bescherming via de 'Casas de Apoio', waar meisjes en vrouwen onderdak krijgen."
Ik wil 't even over tech hebben. Wat kun je me vertellen over de 'Banco do Tempo'?
“Ik ben zelf niet erg technisch, maar het is natuurlijk duidelijk welke voordelen technologie met zich mee brengt. Het is vandaag de dag zo makkelijk om bijvoorbeeld ideeën en producten te verspreiden. We zijn altijd verbonden, en de wereld is dankzij technologie stukken kleiner.“
“Het stelt mij in staat om met mijn boodschap mensen op grotere schaal te bereiken. Dat zie ik o.a. terug in alle berichten die ik ontvang van meiden die zeggen door mij geïnspireerd te zijn. Met het Banco do Tempo project wil ik deze voordelen van technologie samenbrengen in een bijzonder service platform.”
"Het platform werkt namelijk net iets anders dan we nu gewend zijn. Services wissel je via het platform uit, waardoor je dus niet hoeft af te rekenen. Wanneer je het platform bezoekt, kun je op zoek naar een dienst, en kun je in ruil voor de dienst je zelf zoekt een dienst aanbieden."
"Even een voorbeeld: Stel je bent een schilder, en je biedt deze diensten aan via het platform. Dit geeft je de mogelijkheid om Engelse les te nemen in ruil voor hetgeen je aanbiedt. Het spreekt voor zich dat bij het 'matchen' van de diensten ook wordt gekeken naar de waarde ervan."
"Ik heb gezien dat dit systeem in een aantal landen goed werkt. Dus waarom niet in ons land? Ik ben ervan overtuigd dat iedereen zijn of haar eigen talent heeft, en dit platform biedt een unieke kans om die talenten in te zetten en beschikbaar te maken voor een bepaald publiek."
"Het idee is dus van mij, maar het is met een team tot stand gekomen. Dit team bestond uit een programmeur, een designer, een marketeer en een jurist. Allemaal mensen uit mijn eigen netwerk, mensen die ik als vrienden beschouw. Ik noem dit dan ook een luxe team.”
Waar haal jij de energie vandaan voor al je projecten?
“Ik houd er ontzettend van om met verschillende projecten bezig te zijn. Vooral wanneer ik weet dat ik dingen doe die het leven van mensen kunnen veranderen en verbeteren. Dat voelt heel erg goed. Het boek schreef ik vooral in de nacht, omdat ik vaak toch moeite heb met slapen.”
“Ook ik heb soms moeilijke momenten, wanneer alles tegenzit. Maar ik doe het gelukkig niet alleen. Ik heb erg veel steun van vrienden en familie.”
Lees hier de overige interviews:
1 - Nha Bex: Tijd verspillen hoeft niet meer
2 - Prime Botics: De toekomst van landbouw in Kaapverdië
3 - Zandir Santos: "Straks hebben wij hier niets"
4 - Hilaria Jesus: "Ik geef nooit op!"
5 - Jaqueline Lima: "Geld moet een doel dienen"
6 - Health Care 2.0: Noodzakelijke revolutie binnen de gezonheidssector
7 - Zenito Silva: "Ook op São Nicolau liggen er kansen"
